U istočnoj, ali i u zapadnoj kulturi pojam 'treće oko' najčešće je povezan s intuicijom, predskazanjima, duhovnošću i mnogim paranormalnim pojavama. Međutim, neki naučnici pokušavaju da dokažu da ono ima i biološku osnovu i da ga svi skrivamo u sebi.

Treće oko se najčešće može pronaći u obliku slika i crteža na čelima drevnih bića iscrtanih po zidovima i na skulpturama u budističkim hramovima. Istraživači koji se bave tim fenomenom, smatraju da oko predstavlja memoriju vanzemaljskih ljudskih predaka, odnosno Bogova.

Ono je navodno drevnim bićima davalo izvanredne sposobnosti poput vidovitosti i telepatije. Stoga danas većina budista posvećuje svoje živote vraćanju tih izgubljenih božanskih mogućnosti. Takav poduhvat zahteva godine predanog duhovnog rada koji može rezultirati manifestacijom paranormalnih veština.



Simbol trećeg oka

 Ne samo u budizmu, već i u drugim istočnjačkim religijama, treće oko je simbol prosvetljenja i nirvane čemu sledbenici tih religija teže. U ikonografiji Indije i istočne Azije uglavnom se označava tačkom, okom ili kakvim drugim znakom na čelu božanstava (Šive) ili prosvetljenih bića (Bude).

Nazivano i okom mudrosti, treće oko zapravo predstavlja šestu, odnosno čeonu čakru koja je indigo plave boje. Kao što je prikazano crtežima, leži iznad korena nosa i povezano je s univerzalnom ljubavi koja podupire i čuva sve što postoji. Središte je naše duše u budnom stanju i deluje na intuiciju, predviđanja, ali i na sećanja, sposobnost vizuelizacije i na razumevanje mentalnih pojmova.


Šiva i Šakti

Hinduisti veruju da će otvaranje Šivinog trećeg oka označiti kraj svemira. I danas mnogi hindusi nose tilak (tačku na čelu) koji ima mistično značenje i predstavlja treće oko.

Prema Maxu Heindelu, osnivaču rosenkreuzerske zajednice u Kaliforniji, hipofiza i epifiza su dva mala organa od kojih potonji predstavlja treće oko. Učenje ovih mistika takođe tvrdi, da su ti organi neaktivni i zato je njihov uticaj u našem svakodnevnom životu redak i suvišan.

Ako je verovati legendama, u davnim vremenima, kad je čovek bio u vezi sa svojim unutarnjim svetom, ovi su organi bili njegova vrata u taj svet, a ponovo će služiti svrsi u budućnosti kad čovečanstvo dosegne stepen duhovnosti kakav je nekad postojao. Povezan sa simpatičkim nervnim sistemom, treće je oko uspostavljalo vezu s voljnim delom nervnog sistema i na taj način čoveku davalo moć percepcije 'viših svetova'.


Fizička osnova

Većina medicinskih stručnjaka koja se bavila pojmom trećeg oka, smatra da se zapravo radi o epifizi, žlezdi smeštenoj između dve moždane hemisfere. Određene ćelije unutar epifize nalikuju na fotoreceptore oka, a osim toga, epifiza izlučuje melatonin, hormon koji se smatra hemijskim prethodnikom snova, iskustava blizu smrti, meditacije, vizija i drugih oblika svesti koji još uvek nisu sasvim objašnjeni.

Iako se još uvijek radi o spekulacijama, epifiza je možda fizička manifestacija trećeg oka.

Bez obzira na njegove eventualne biološke osnove, treće oko je prvenstveno simbol intuicije i duhovnog. U tom smislu ono postoji u svakome od nas i na nama je koliko ćemo mu dozvoliti da deluje u svakodnevnom životu. Njegova otvorenost zapravo je otvorenost uma kojim prihvaćamo informacije, mišljenja, kritike, emocije, pogreške i dobra dela, svako na svoj način.

Treće oko u popularnoj literaturi

Treće je oko u raznim varijantama fikcije često označavalo transcendentalne mogućnosti pojedinca, poput predskazanja ili komunikacije s duhovima. Izdata su mnoga dela na tu temu, više ili manje verodostojna, a najpoznatija je knjiga Treće oko autora Lobsanga Rampe izdata u Britaniji
decembru 1956. godine je Lobsanga Rampe. U njoj je navodno ispričana istinita priča o budističkom redovniku s Tibeta uključujući i detaljan opis hirurškog zahvata na trećem oku, tj. čeonoj čakri samoga Rampe čime mu je data moć prepoznavanja ljudskih aura.

Izazvavši veliku kontroverzu, dokazano je da knjigu nije pisao tibetanski redovnik, već Cyril Hoskin (1910 1981) iz Devona koji nikad nije bio na Tibetu niti je ikad razgovarao s nekim tibetanskim redovnikom.

Usprkos prevari, koja nije dokazana samo na primeru ove knjige, ovakve su teme oduvek intrigirale ljude koji su težili nečemu većem i važnijem od njih samih. Potraga za objašnjenjima nadprirodnog i paranormalnog nikad neće završiti dok god postoje oni koji duhovno u životu stavljaju ispred materijalnog.

( preneto sa neta)

Istina je negde tamo?
Kakav je vaš stav prema ovoj pojavi?