Ja, neka ...
Autor:
, 20.07.2013 u 20:43 (742 Pregleda)
ги ослободувам мислите
да течат,
да беснеат,
да урлаат
ко река калеша,
пенливо бела, за
во неа да се искапам
и снага одморам на
парчето ехо
од гласот
небиднински,
несудбински,
недаден ,
шепотен,
додека тежински стојам
во рамката на денот
светол,
---
а во мене си
ти.
n.t.s.